De kunst van vakantie!

Ik zit vele kilometers ver weg en kijk ik even terug op de laatste weken. Of het komt doordat ik moeder ben of doordat we altijd kamperen, maar als moeder vind ik vakantie hebben best lastig. Hoe groot mijn kinderen ook zijn, er blijft altijd werk. Vakantie lijkt wel een kunst. Zoals al die prachtige vakantie kiekjes, zo idyllisch. Een schilderij van een prachtige bestemming, maar waar veel werk in heeft gezeten om het juiste plaatje neer te zetten. Wat heb ik nodig om echt vakantie, vrijheid, rust te hebben?

Littekens van goud!

Een vrolijk, alledaags gesprekje in de gang, terwijl ik hem help zijn schoenen en jas aan te trekken. Glimmende ogen en rode wangen. Een gezichtje dat vertrouwen uitstraalt in mij. En dan klinkt er getoeter. Ik trek de deur open en stap naar buiten. Hij loopt langs me heen, maar stopt dan. Aarzelend kijkt hij om. Zijn ogen zoeken die van mij. Als ik hem glimlachend aankijk, kijkt hij weer voor zich uit. Ik pak zijn hand stevig vast en loop met hem naar de taxi die op hem wacht.

Just be there!

“Share others joy, rejoicing with those who rejoice; and share others grief, weeping with those who weep.” (Romeinen 12:15)
Door deze tekst moest ik terug denken aan een periode die ik echt zwaar vond, lichamelijk en geestelijk. De periode dat mijn jongens klein waren. Ze huilden dag en nacht, huilbaby’s. Maar in die tijd waren er verschillende mensen die er voor ons waren. Ik werd geraakt door de tekst, omdat ik van nature iemand ben die graag oplossingen zoekt. Maar soms wordt het probleem niet opgelost maar mogen we er gewoon zijn voor elkaar. Just be there!