De lijntjes van het leven

De fases in ons leven worden wel eens vergeleken met de seizoenen.

Ik weet niet in welke fase jij nu bent, maar ik denk dat ik zo’n beetje in de herfst/winter zit. Ik kijk in de spiegel en zie heel veel lijntjes. Ik vind rimpels niet leuk klinken, dus noem ik het lijntjes. En ik besef dat alle lijntjes een betekenis hebben.
Nou kun je zeggen, ja op jouw leeftijd is dat normaal, je huid verouderd. Dat is ook zo en het kan ook genetisch bepaald zijn hoeveel lijntjes je krijgt. Maar ik wil er anders naar kijken. Als ik terugblik in mijn leven is er heel veel gebeurd en die gebeurtenissen laten hun sporen na.

Wat denk je van een trouwdag, bij mij 50 jaar geleden, jong vol verwachting je leven gaan delen met de liefde van je leven. Als ik naar de foto’s kijk zie ik een bruid, met een gladde huid, totaal niet bewust van de lijntjes die gaan komen.
Maar dan komen de zorgen, soms financieel, soms in de relatie, de eerste lijntjes tekenen zich af. Teleurgesteld in mensen, te hoge verwachtingen. Er zijn ook veel lijntjes van geluk en lachlijntjes. Mooie vriendschappen met humor.

Er waren periodes van pijn, ziekte, operaties. Ik wil je zeggen: wees niet bang om ouder te worden, dat je lijf verandert, je huid veranderd.
Als ik naar mijn gezicht kijk, zie ik een leven dat zo de moeite waard was. Ook pijn en verdriet horen daarbij. En het geluk van kinderen en kleinkinderen tekenen zich zeker af in mijn gezicht. Als ik ze zie of als ik aan ze denk.

Ik heb veel geleerd, mijn kracht ontdekt en mijn vechtlust. De geestelijke bron die ik vond, de onvoorwaardelijke liefde die alles zo zacht en mij een mooi mens maakt. Ik mag echt zijn wie ik ben geworden, nieuwe dingen die een plek vinden en oude dingen die weg gaan. Het geeft zoveel rust en acceptatie als je dit vindt en gaat zien. Ik weet dat ik een zelfstandige vrouw ben, die er voor kiest afhankelijk te zijn, en ook kwetsbaar durft te zijn en daar ligt zoveel kracht.
Juist toen er een crisis in mijn leven was, heb ik ervaren dat het me nieuwe kansen bood. Je kan dan in de slachtofferrol blijven, want er kunnen erge dingen gebeuren in je leven, maar je komt niet verder. Het is belangrijk om mensen om je heen te hebben die naar je luisteren en eerlijk zijn en ik heb geluisterd… Ik hoorde iemand zeggen, je kan een rugtas met stenen dragen, maar dit kan ook een sieraad om je hals worden. Het is een hele weg, maar je kan er de waardevolste dingen van het leven vinden.

Hoe mooi is het als je met opgeheven hoofd ouder mag worden, de lijntjes steeds dieper.. En in een terugblik tegen jezelf kan zeggen het is oké, je leven is rijk geweest, ik hoop nog aardig wat jaartjes te gaan en daar ga ik van genieten zolang ik kan. Laat maar komen….