De seizoenen van je hart

Dansen in de schaduw… 

Als ik zou mogen kiezen, ga ik liever voor dansen in de zon. Een heerlijke zomerdag, licht briesje, een aangename temperatuur, misschien hier en daar een wolkje. 

De dag waarop ik dit gedicht schreef, was duidelijk geen dag waarop ik danste in de zon. Een paar dagen daarvoor had ik verdrietig nieuws gekregen op mijn werk, wat een behoorlijke impact had op mijn zo geliefde gevoel van zonnestralen. 

Ik was verdrietig, voelde mij machteloos, teleurgesteld, boos. Eigenlijk alles behalve blij. Dit gevoel was niet een uurtje of een dag, maar hield een paar weken aan. Alsof er een grijs wolkje boven mijn hoofd hing. 

Wanneer mensen uit mijn omgeving vroegen hoe het ging, probeerde ik uit te leggen wat ik ervaarde. Maar geen van mijn woorden leek de lading hiervan te kunnen dekken. Als ik het lastig vind om woorden te geven aan wat ik voel, helpt het om ze op te schrijven. Niet nadenken, rijmen of perfectie, gewoon schrijven en kijken wat er komt. 

Terwijl ik schreef, bedacht ik mij dat ik altijd wel roep om zon en zomer, maar dat ik stiekem ook geniet van ander weer. Zo’n dag waarop het grijs is, windstil en alleen maar regent. Je voelt de koelte en kalmte in de lucht hangen. Of dagen met een stevige wind, waarop iedereen naar het strand lijkt te willen gaan om uit te waaien. 

Het weer en de seizoenen lijken eigenlijk best wel op mijn binnenwereld. Zonneschijn en regen wisselen elkaar af met storm en een flinke dosis onweer. 

Soms elke dag anders, soms weken of maanden hetzelfde. 

Misschien wil je net als ik het liefste elke dag blij zijn, alleen maar zon en zomer. Maar is dat ook wat we nodig hebben? 

Als de natuur zowel zon als sneeuw, wind als windstilte, droogte als regen nodig heeft, waarom zou ik dan van mezelf verwachten dat ik alleen maar één emotie (lees: blijdschap) mag hebben? Mijn hart, jouw hart, heeft het nodig om te voelen wat er is. Ongeacht welke emotie dat is, ongeacht hoe lang dat gevoel er al is, ongeacht hoe lang dat gevoel nog zal blijven. Mijn emoties en jouw emoties mogen er zijn. Ze brengen verlichting, geven verdieping, maken dat je stappen durft te zetten, ze maken dat je voelt dat je leeft! Het toffe is: op het moment dat ik besef dat alle emoties oké zijn, de druk afneemt en rust meer ruimte krijgt. Ik hoop dat ook jij mag ontdekken dat je kunt blijven genieten, juist ook in de seizoenen dat de zon minder schijnt. Als je mij zoekt, ik denk dat ik even ga dansen in de regen.